Sarhoş Olunca Ne Yapılır? Bir Gece, Bir Bütün
Kayseri’de bir akşam, hayatımın belki de en garip gecesini yaşadım. Bazen hayatta en beklenmedik anlarda, kafamızın içinde dönüp duran sorulara cevap ararken kendimizi en farklı yerlerde buluruz. O akşam, aklımda tek bir soru vardı: Sarhoş olunca ne yapılır? Ya da doğruyu söylemek gerekirse, ben ne yapmalıydım?
Bir Kadeh, Bir Hüzün
Geceyi bir arkadaşımın doğum günü partisiyle geçireceğimi biliyordum. Ama akşamı biraz da farklı geçireceğimi hissediyordum. O anı, o duyguyu unutmak istemiyorum. Çünkü o gece, bir barda, dostlarımla, anlık bir kararın, kaybolan bir zamanın ve boğazımdan geçen bir yudum viskinin birleştiği anı hatırlıyorum.
Birkaç kadeh alındı, gülmeler, şarkılar, yeni yaşa “sağlık” dileyen insanlar… Fakat bir şey vardı, ben fark ediyordum: her yudumla içimde bir şeyler kayboluyordu. “Sarhoş olunca ne yapılır?” sorusunun cevabını merak ediyordum, ama her içtiğimde, bu cevabı bulamıyordum. Daha fazlasını içmek, belki de cevabı bulmama yardım eder diye düşünüyordum.
Ve o anda, birden fazla ses bir arada çalmaya başladı. Sohbetin gürültüsü, kahkahalar, ama ben onlardan farklıydım. Kafamda sadece bir soru vardı: “Bu kadar içmek, gerçekten her şeyi çözebilir mi?”
Kaybolan Gece, Kaybolan Düşünceler
Sarhoş olunca ne yapılır, sorusunun cevabı bana yavaşça gelmeye başladı. Geceyi hatırlamıyorum. Her şey bulanık, hatırlamadığım bir karmaşa gibiydi. Kadehler ardı ardına geldi, ama birden kaybolan her şeyin yerini ne kadar aradım, bilemiyorum. Sarhoş olunca ne yapılır, diyordum kendime; ama sonuçta ben soruyu sorarken, cevapları kaybetmiştim.
Bir anda yalnız hissetmeye başladım. Etrafımdaki kalabalık bile bana yabancı gelmeye başladı. Herkes gülerken, ben daha da derinleşen bir boşluk hissettim. Sarhoşken insanın yalnız kalması ne kadar zor bir şeydi. Geceyi, kalbimdeki bu hüzünle geçirdim. Bir yanımda insanlar vardı, ama bir o kadar da uzaklardaydılar.
Bir Anlık Farkındalık
Ve o an, bir farkındalık geldi. Birine sarılmak, belki de o boşluğu kapatmanın tek yoluydu. Kafamda en çok düşündüğüm şeylerden biri şuydu: “Sarhoş olunca, ya da aslında normalken, insan kendini gerçek anlamda nasıl bulur?” Geceyi geçirmeyi unutmak mı, yoksa içindekileri atarak rahatlamak mı? Soruların tümü kafamda dönüp duruyordu. Ama fark ettim ki, belki de sarhoş olunca insan, sadece kendini kaybeder.
Bir kadeh daha aldıktan sonra, içimdeki hisleri dışa vurmak zor oldu. Sarhoşken insanlar gerçekten kendilerini olduğu gibi gösteriyorlar mı? Bu geceyi hatırlamıyorum, ama içimdeki boşluğu bu kadar açık hissedebiliyordum.
Kendini Bulma Anı
Biraz daha yalnız kaldım, biraz daha düşünceli. Arkadaşlarım gülüşlerini kaybetmiş gibi, etrafta neşeli sesler git gide uzaklaştı. O geceyi unutmak istesem de, her içtiğimde daha fazla kayboluyordum. Bir anda gözlerim karardı ve kendimi bir köşeye çekildim.
Ne kadar sarhoş olsam da, bir şeye karar vermek istedim. Sarhoş olunca ne yapılır? Cevap, belki de bir anı hatırlamaktı. Ne kadar kaybolursam kaybolayım, insanın en derin duyguları dışarı çıkmak isterdi. Yavaşça, başımı ellerimin arasına aldım. Bir yudum daha içtim. Ama bu sefer daha farklıydı; bu sefer içimden bir rahatlama geldi.
Hayatın soruları ve duyguları ne kadar karmaşık olsa da, bazen bir geceyi, kaybolan her şeyi kabul ederek geçirebilmek gerekebiliyordu.
Sonunda Ne Yapılır?
Sarhoş olunca ne yapılır? Bunu, belki de o gece anlayamadım, ama şu an, bu satırları yazarken biliyorum: Bazı gecelerde, kendini kaybetmek, kaybolan her şeyin ardında bir şeyleri bulmak da gerekebilir. Bu gece, o anı anlamak belki imkansızdı, ama hayatımın bir noktasında, içimdekileri dışa vurmanın, bir adım atmanın ne kadar değerli olduğunu fark ettim.
Evet, sarhoş olunca kaybolur insan. Ama belki de kaybolmak, kendini bulmanın ilk adımıdır.